Ik zie je denken, wat wil ze daar nu weer mee. Maar vooruit, ik zal het uitleggen.
We
denken dat individualiteit het fundament van de 20ste eeuw is.
Hoe vaak zeggen we niet; ik had dit verwacht maar het loopt toch weer anders. Dit gebeurd niet één keer maar honderden keren.
Hoe
kunnen we het duel aan gaan met de dualiteit?
Dit
kan alleen als we onszelf bevrijden van alle beschermende factoren die we
hebben opgebouwd. Al onze angsten bloot geven, ons kwetsbaar opstellen.
Naakt
worden. Er gewoon zijn zonder al onze normen, waarde, angsten, agressie en
emoties. Leven zonder harnas.
Als
we geboren worden Zijn we . We zijn onze ouders, broers en zusters. We zijn het
speelgoed wat zich om ons heen bevind. De kat die rondloopt in huis.
Maar
na verloop van tijd wordt je steeds meer afgescheiden. Je moeder ben je niet meer zelf. ze is opeens een ander
persoon. Speelgoed kan je weggooien, het hoort niet bij je. Het is
niet mooi, het stinkt, je ziet weer ander speelgoed met andere kleurtjes.
Je
wordt een individu, je ego ontstaat.
In
deze wereld kan je ego heel handig zijn. Maar om intimiteit op te bouwen met je
omgeving zal je een duel aan moeten gaan met je dualiteit. Dit kan alleen als
je, jezelf kwetsbaar opstelt. Je angsten aangaat. En weet dat je ego niet
bruikbaar is in een intieme relatie.
Met
iedereen die je ontmoet heb je een verbinding. Als je alleen bent zal je je
altijd anders gedragen dan als je met een vriend of partner bent. Altijd zal je
door een ander beïnvloed worden. En de ander weer door jou.Durf jij de conditioneringen overboord te gooien waarvan je denkt dat jij dit bent. Alles waarvan jij denkt dat het bij jou hoort is niet reëel. Het zijn dingen waarvan jij denkt dat het bij je hoort. Het geeft je nu een beetje veiligheid in de grote boze buitenwereld.
Even
blazen en het is weggevaagd. En je ziet
je authentieke zelf. Dat is pas echte schoonheid.