Tantra, seksualiteit, intimiteit en geld.

Al een paar maanden vraag ik me af waarom bovenstaande combinatie zo fout voelt voor mij? Hoe kon ik tantra in een commercieel jasje stoppen?
Ik heb het onbewust wel gedaan. Ik ging als zelfstandige werken met tantra maar zag niet dat ik daarmee in een valkuil stapte.
Op een gegeven moment werd ik een geldslaaf om mijn vaste lasten te betalen. Ik was geneigd om concessies te doen vanuit een armoede principe.
Iets wat niets te maken heeft met tantra.
Tantra is het levenspad van verruiming van je bewustZijn.
Hoe kan je aan je ervaringen in het leven geld verdienen?
Doordat ik tantra niet loskoppelde van een inkomen voor vaste lasten was het op een gegeven moment een onzuivere situatie.
Ik was bezig met geld te verdienen en liep mezelf en anderen voorbij. Al weken zat ik in een leegte en opeens viel het kwartje.

                                                             

Ik werd er op aangesproken dat ik me niet bloot gaf. (Figuurlijk dan).

En dat was voor mij de wake-up call. Hoe kan ik van mensen verwachten die bij mij komen voor een tantra massage dat zij zich bloot geven?

Hoe kan ik verwachten dat zij zich kwetsbaar op gaan stellen, zich bewust worden en hun schaamte voorbij gaan, terwijl ik zelf op een veilige troon blijf zitten en mezelf niet bloot geef.
Dat kan natuurlijk niet. Dan ben je voor mijn gevoel met iets heel anders bezig dan met tantra. Dan ben je niet met intimiteit bezig maar ga je een commercieel pad op.
Dus Senza-lig krijgt een nieuw jasje, wat voor mij veel puurder en zuiverder is.

 

Oude bondgenoten.

Angst en lust zijn twee oude bondgenoten in het leven, net zoals gul en gulzig.

En zo zijn er nog meer van die bondgenoten die polariseren. Je zal ze zelden alleen tegen komen.
Als ze alleen zijn dan is de balans ver te zoeken en de liefde dooft.
Als ik alleen gul ben is er geen aantrekkingskracht tussen mijn partner en mij. Mijn partner zal gek worden van mijn gulheid. Hij zal niet alleen willen ontvangen maar hij zal ook willen geven en soms nemen.
Deze polariteit draagt iedereen bij zich.
Als we blijven geven, blijf je aan de veilige kant. Dit geld ook voor mij. Wij vrouwen zijn een ster in geven, in gul zijn.
Als vrouw wil ik graag gul zijn, ik wil geven en verzorgen. Zorgen dat mijn partner niets te kort komt. Mijn kinderen zo goed verzorgen dat ze zich als ideale mensjes netjes gedragen, er verzorgd bijlopen en sociaal wenselijk gedrag vertonen.
Als mijn partner naar zijn werk is en de kinderen naar school ga ik mijn gulheid uitbreiden. Uitbreiden naar de rest van de familie, vaders, moeders, broers en zussen. Als die ook allemaal bevredigt zijn ga ik verder met mijn vrijwilligers werk. En als ik dan nog energie over heb ga ik mijn minnaar verwennen.

 

Gul zijn heeft als doel

                                   dat mijn ego versterkt wordt.

 

Iedereen moet nu wel van me gaan houden als ik zo gul ben voor iedereen. Ik wordt de beste vrouw, moeder, buur, minnares.

Maar aan de andere kant is het ook een manier om niet te hoeven ontvangen en te nemen.

Ontvangen is doodeng. Heb ik dat wel verdient? Ik heb geleerd dat als ik ontvang egoïstisch ben. Je bent dan verwend, je wordt arrogant genoemd en mensen vinden je niet aardig. En we willen allemaal aardig gevonden worden.
Ontvangen betekent dat mensen je zo aardig vinden dat zij gul naar je zijn. Ik heb moeten leren om de liefde van andere mensen te ontvangen. Dit is me niet geleerd toen ik jong was. Bij jou waarschijnlijk ook niet?

Dan hebben we natuurlijk ook de andere polariteit, gulzig. Niet ontvangen maar gewoon nemen. En dit is pas lef hebben. Daar had ik echt ballen voor nodig;)

Er bestaan natuurlijk mensen die van nature nogal narcistisch zijn maar merendeel is gewoon erg bescheiden . Een groot deel van de mensheid is nogal angstig. Er werd mij pas verteld dat in Nederland de meeste verzekeringen afgesloten worden. Dat is pas een teken van angst.
Ook gulzig zijn heb ik moeten leren. Eerst leerde ik ontvangen. Dit leerde ik door meer en meer van mezelf te gaan houden, mijn ziel maar ook mijn lichaam. Ik accepteerde wat er was en wilde niet meer anders. Hierdoor hoefde ik ook minder gul te zijn. Ik mocht voor mezelf kiezen. Ik kreeg eindelijk door dat ik even veel waard ben als een ander, ik hoef niet mezelf weg te geven. Iets wat ik/wij vrouwen heel goed kunnen. Alles weg geven en jezelf vergeten. Vanuit mijn hoofd wist ik natuurlijk dat ik even veel waard ben als een ander, maar het duurde lang voordat ik dat ook echt voelde.
Een patroon wat ik weer van mijn moeder had geleerd. Zij gaf geld uit aan kinderen en man lief maar daardoor was er geen geld voor haar zelf om bijvoorbeeld kleding te kopen.

Het doel van geliefd worden door andere viel weg.

 

Ik hou van mezelf.

 

En toen kon ik gulzig gaan worden. Mezelf laten gelden, laten zien wie ik ben en laten weten wat ik nodig heb. Zorgen dat ik het krijg wat ik nodig heb.

Vanaf dat moment was ik niet alleen maar gul maar ben ik soms ook gulzig. Aan gulzig zijn zit schaamte. Want mag je gulzig zijn, mag je laten blijken wat je wil hebben?

Inmiddels durf ik volmondig, ´JA´te zeggen.
Ja, ik mag laten blijken wat ik wil en nodig heb. En uiteindelijk ook nemen. Ik mag gulzig zijn omdat dit een diep verlangen van binnenuit is.
Gulzig zijn komt niet vanuit het hoofd. Want dan wordt het een berekende handeling.
Zodra we gul zijn maar gelijk ook gulzig komen we in een mooiere balans en gaan we meer stralen. Mijn leven sprankelt nu.
Als we gul en gulzig zijn huppelen we door het leven.

 

 

 

Onze verborgen agenda

We leven in een wereld waarvan we denken dat we ontwikkeld zijn. We leven niet meer zoals een paar honderd jaar geleden.
Op technisch gebied zijn we zeker ontwikkeld. Op technisch gebied is er van alles mogelijk. We kunnen veel dingen van een afstand bedienen. Je hoeft er
soms niet eens voor thuis te zijn. Van verre kan je de verwarming thuis bedienen, je kan de verlichting bedienen en zelfs je vibrator kan je op afstand bedienen.
 

Bijna alles heeft een afstandsbediening tegenwoordig.

 

Maar doordat we afgelopen jaren zo druk bezig zijn geweest met de techniek zijn we iets essentieels vergeten.
En dat is onze ´emotionele ontwikkeling´.
Hoe meer we zijn ontwikkeld op technisch gebied, hoe meer we achter lijken te lopen op emotioneel gebied.

Wie leeft er nu nog vanuit zijn hart, wie durft voor zichzelf op te komen. We leven allemaal in een sprookjesbos. We staan niet achter die mooie boom maar achter een lelijke façade.

Het is verbazend om te zien hoeveel mensen er een verborgen agenda hebben. Alleen omdat ze niet zichzelf durven te zijn. Al vanaf jongs af aan leert men sociaal wenselijk gedrag te vertonen.  Wat de basis is voor een verborgen agenda.

Vanmorgen zei ik tegen mijn zoon dat hij schone kleding aan moest doen na het douchen. Hij riep na verloop van tijd dat hij dat had gedaan. Toen ik later op de ochtend zijn kamer in kwam wist ik dat hij geen schone kleding aan had gedaan.
Geen schone kleding aangetrokken maar wel gezegd dat hij dat had gedaan?
Een duidelijk teken dat hij niet zichzelf durft te zijn. Twaalf jaar en nu begint het al. En het zal vast niet de eerste keer zijn geweest.

Niet jezelf durven zijn begint dus al vroeg. En wanneer houdt dit op?

Het kan pas ophouden als we ons hiervan bewust worden en niet bang zijn om afgewezen te worden. Helaas zijn vele mensen niet bewust van hun verborgen agenda. Het is een conditionering die al vroeg is ontstaan.

Als je voor jezelf opkomt en dit past niet in

                                het algemene plaatje dan wordt je
                                             afgewezen.

Dan is er nog een bepaalde groep mensen die andere de schuld ergens van geven terwijl hun verborgen agenda de schuldige is.

Ik loop nu een aantal jaartjes mee in de tantra wereld. Ik ben me aardig bewust van wat er allemaal om me heen en in mij gebeurd maar daarnaast heb ik nog ontzettend veel te leren. Mijzelf kwetsbaar opstellen is voor mij een vorm van leren, net zoals me overgeven aan het leven.

Men beklaagt zich erover dat er zich vaak meer mannen als vrouwen zich aanmelden voor bijvoorbeeld tantra workshops. Mannen willen graag massages uitwisselen met een vrouw en hierdoor trekken vrouwen zich steeds meer terug. Mannen zijn zich er niet van bewust dat zij de katalysator zijn dat vrouwen zich terug trekken. Ze zijn zich niet bewust van hun verborgen agenda.

Vorige week zaten Jaap en Marloes bij mij in de workshop. Zij kende elkaar niet maar wilde beide meer van tantra weten en oefeningen doen om te leren om in verbinding met zichzelf en de ander te komen.

Jaap had een verborgen agenda maar wilde dit niet erkennen voor zichzelf. Maar Marloes voelde deze intuïtief aan. Zij voelde dat Jaap haar eigenlijk wilde masseren, haar aan wilde raken en haar uit de kleren wilde. Hij wilde een fysieke verbinding met haar. Marloes voelde dit en benoemde dit ook. Maar Jaap wilde dit niet erkennen en zei dat dit niet zo was en haar accepteerde zoals ze was.
Marloes kon hier niets mee en is uiteindelijk weggegaan. Toen ik achteraf nog even napraatte met Jaap vertelde hij dat Marloes misschien toch wel een beetje gelijk had gehad. En dat hij stiekem toch wel hoopte op fysiek contact.

 

Erg jammer dat er ook op een subtiele manier

                                     gebruik wordt gemaakt
                        van een vrouw door een verborgen agenda.

Mijn nieuwetijdskind

Hij is 17 jaar en wat heb ik ontzettend veel van hem geleerd. En pas nu valt het kwartje en kan ik het accepteren.

Hij heeft nooit gedaan zoals een gemiddeld kind zich gedraagt. Hij was altijd een uniek kind.
Dood vermoeiend, maar hij heeft er wel voor gezorgd dat ik wakker bleef.
Als baby was hij een kind dat veel huilde. Ik weet nog dat ik in bed lag met een baby die constant aan het huilen was. Hij was 3 maanden oud. Ik tilde hem op in de lucht en vroeg aan hem wat hij me in godsnaam aan het leren was.
Ik heb nooit antwoord gehad tot nu toe, nu hij 17.
Hij heeft geen gemakkelijk leven gehad. Hij kon niet leven met autoriteit. Dus scholen waren een drama. Op elke school die hij heeft bezocht heeft hij niet meer dan drie jaar gezeten. Er was altijd een moment dat hij weg moest omdat hij onaangepast gedrag vertoonde.
Al van jongs af aan liep hij regelmatig van huis weg. Wat een drama was dat. Ik kon zo in mijn ego rol van moeder blijven hangen. Als hij weg liep, had ik het gevoel dat ik gefaald had. Het lukte me gelukkig niet om hem te veranderen.
Ik dacht dat hij een probleem had wat opgelost kon worden. Al vanaf dat hij een kleuter was heeft hij bij de hulpverlening gelopen. De conclusie van de reguliere psychiaters/pedagogen en psychologen was; Helaas, hij heeft gedragsproblemen en zal daar behandelt voor moeten worden´. ADHD, PDD-NOS, Gegeneraliseerde angststoornis. Vele stickers heeft hij opgeplakt gekregen.
Maar ook dat behandelen lukte niet omdat hij gewoon is, wie hij is.
Hij heeft geen stoornis die behandelt kan worden. Hij kan niet gekneed warden naar de gemiddelde maatstaven van de maatschappij.
Ik heb diep van binnen ook altijd geweten dat de gemiddelde maatstaven van de maatschappij veelal onzin waren. De meeste mensen houden zich bezig met maatschappelijk correct gedrag. En ik moet toegeven dat ik me hier soms ook mee bezig hou zodat mijn hoofd niet gelijk afgehakt wordt. Maar het wordt gelukkig steeds minder. Want door me bezig te houden met maatschappelijk correct gedrag verloochen ik mezelf en wordt ik erg verdrietig van mezelf.

Maar zoonlief gaat voor goud.

Ik ben trots op hem. Hij heeft in de afgelopen jaren geleerd dat vechten geen zin heeft. Toen hij nog jonger was ging hij uit onmacht op de vuist met alles en iedereen. Dat heeft hij afgeleerd en gebruikt nu de regels/wetten om te zorgen dat hij krijgt wat hij nodig heeft J

En dan zegt zijn laatste hulpverlener dat hij een zorgmijder is. Omdat hij niet behandelt wilt worden. Ik had het nog bijna geloofd ook.

Nieuwetijdskinderen hebben onze zorg niet nodig. Zij weten als geen ander wat ze nodig hebben. Het enigste wat ze nodig hebben is ruimte om te Zijn.

 

 

 

 

 

Gul en gulzig (rectificatie)

Wat ik afgelopen keren heb geschreven over gul en gulzig klopt niet.

Gul en gulzig gaat niet over geven en ontvangen. Het gaat over geven en nemen.

Dit is een hele andere energie.

Ik heb me laten leiden door maatschappelijk correct gedrag. Ik heb me laten leiden door mijn verstand. Mij door mijn verstand laten leiden was een veilige keuze. Ik voldeed aan de norm.

Maar tantra gaat over ervaringen. Welke ervaring dan ook. 

Het is een verruiming van BewustZijn. 

Binnenkort zal ik het juiste stuk schrijven over gul en gulzig. Inmiddels te lezen in het verhaal van ´oude bondgenoten´.

Voorbij de angst

Als ik wil ´Zijn´

moet ik voorbij de angst
De angst van
het oordeel

Geboren vanuit angst

getogen in onheil
Overleven is het leven

Een blok in mijn maag

kramp in mijn hart
Tijd om weg te kruipen
angst om te ´Zijn´

Langzaam sta ik op

`Wereld, hier ben ik!´
Zie mij
Ik ben hier met een open hart.

In een missie van ´Zijn´.

 

 

Gul en Gulzig (slot)

Gul en gulzig, geven en ontvangen.

Het is allemaal hetzelfde. En het zijn prachtige eigenschappen van de mensheid.

Alleen we hebben deze eigenschappen nogal verpest in het westen van de wereld. We leven hier vanuit armoede. Het willen hebben van spullen en ervaringen en sensaties voert de toon. Het moet steeds groter en mooier.
Geven is vanuit deze armoede lastig maar ontvangen is misschien nog lastiger.
Hoe kunnen we deze dingen weer in balans brengen.
Geven is niet compleet zonder ontvanger en gul is niet compleet zonder gulzigheid.

Van de week zei iemand tegen me; ´Hoe meer we bereid zijn de energie in en uit ons leven te laten stromen, hoe meer die energie zal toenemen`. (Bedankt Fr.)

Dat is wat ons in balans brengt. Ervaren dat gul en gulzigheid een energie is. Een energie die we vanuit het hart voelen stromen zonder enige angsten.

Dat klinkt makkelijk maar is dat het ook? Zoals ik in mijn vorige blog schreef, ook ik heb nog angst om dingen gewoon te mogen ontvangen vanuit mijn hart.

Deze energie laten stromen is iets waar we bewust van moeten worden.
We hebben een negatieve overtuiging bij ons, bijvoorbeeld we hebben niet zomaar iets verdient. Er moet altijd een reden zijn om iets te verdienen.

Deze overtuiging is niet van de één op de andere dag ontstaan. Hier hebben we samen met onze ouders wel een paar jaar hard aangewerkt. Dus we hebben wel een lange tijd nodig om bewust te zijn van ons gedrag.

En op het gegeven moment hebben we onze negatieve overtuiging getransformeerd naar een balans tussen gul en gulzig. We zullen dan beide tegelijk zijn, we zijn gul maar kunnen ook gulzig zijn. En bij wie we gul zijn of bij wie we gulzig zullen zijn maakt niet meer uit. We hebben allemaal een verbinding met elkaar.
De balans tussen gul en gulzig is voor mij nederigheid.

En zoals Fr. zegt; ´Als je iets aan iemand geeft, kan het zijn dat je op een ander tijdstip en van heel iemand anders weer iets ontvangt…

Dus laten we bewust gaan oefenen met geven en ontvangen. Net zolang tot dit een energie wordt die vanuit ons hart stroomt.

 

 

Gul en Gulzig (2)

Nadat we gul zijn geweest mogen we dan ook gulzig zijn? Of mogen we voordat we gul zijn geweest al gulzig zijn?

De mensen die opgegroeid zijn vanuit een religieuze visie hebben geen idee hoe ze gulzig moeten zijn. Gulzig zijn heeft te maken met schaamte. Je moet wel een heel braaf persoon zijn voordat je het recht zou hebben om gulzig te mogen zijn.

En er zijn maar weinig mensen heel braaf op deze planeet dus merendeels is gul. Gul omdat ze hopen ooit eens gulzig te mogen zijn!

Gulzigheid straalt hebberig uit. Hebben we verdient dat we hebberig mogen zijn? ? In eerste instantie hebben we natuurlijk niets verdient. Wij hopen alleen dat we iets verdienen. In ieder geval moet je er hard voor werken om iets te mogen hebben.

Gulzig zijn heeft ook te maken met begeren. Je bent gek op die mooie, snelle auto, je begeerd die prachtige vrouw. Je wilt het allemaal bezitten.

En aan de andere kant wil elke man of vrouw begeerd worden. We willen allemaal dat er iemand van ons houdt en ons accepteert precies zoals we zijn. Je wordt aanbeden en ze plaatsen je soms op een voetstuk.

                                Hebben we dat niet allemaal verdient?

 

Net zoals gul heeft gulzig zijn diepere lagen in onze maatschappij gekregen.

We geven omdat we dan hopen iets te krijgen. En merendeel durft niet gulzig te zijn omdat ze denken dat ze dit niet verdienen.
Gul en gulzig zit vast in ons hoofd. We doen dit niet meer vanuit ons hart maar gaan er over nadenken.
Heeft hij het verdient dat ik gul ben, waarom zou hij zo gulzig zijn. Wat zit daar achter?

 

Ook ik heb er last van dat ik deze dingen in mijn hoofd vastzet. Vanmorgen ging ik tanken. Toen ik uitstapte om te gaan tanken bij de benzinepomp kwam er iemand naar me toe en vroeg of hij voor mij mocht tanken?

Dan starten de radertjes in mijn hoofd. Waarom zou hij dat willen doen, moet ik hem hiervoor een fooi geven enzovoort.
Ik kon niet eens normaal reageren met ´ja, wat leuk!´.
Na de betaling kwam ik weer terug bij de auto en had hij ook nog eens mijn ramen gelapt.
Toen ik hem bedankte en zei dat ik een volgende keer weer kwam, vertelde hij mij dat dit een nieuwe service van de zaak was. Pas toen voelde ik mijn hart zich openen en kon ik deze gulheid ontvangen.

Ik heb hier nog veel in te leren. Als er duidelijk is wat iemand beweegt om mij iets te schenken kan ik het ontvangen. Maar het lukt mij dus nog niet om totaal te ontvangen vanuit een open hart. Vanuit kinderlijk onschuld.

Maar aan de andere kant deze meneer deed dit dus niet omdat hij mij zo´n aardige dame vindt. Hij was gul zodat het bedrijf hoopte dat ik weer terug kwam. Hij was ook niet gul vanuit zijn hart.   

 

Ik ga me voornemen om een week te gaan ontvangen vanuit een open hart. Zonder enige angst hierop. Zou dat lukken?

 

 

 

Gul en Gulzig (1)

We zijn allemaal opgevoed met de overtuiging dat we gul moeten zijn. De ander helpen, verzorgen, financieel, emotioneel, maatschappelijk en sociaal helpen. Iedereen heeft verzorging nodig. En pas zodra de ander verzorgd is mag je aan jezelf gaan denken.

We worden opgevoed met het idee dat we niet aan ons eigen hachje mogen denken maar eerst aan de ander. Anders zouden we egoïsten zijn, en dat is bijna een doodstraf.
Als dat je de eerste tien jaren van je leven ingepeperd wordt laat je het daarna wel uit je hoofd om snel aan jezelf te denken.

Gulheid heeft daarna gevolgen voor de rest van je leven.

Gulheid is niet zomaar gulheid. Gulheid heeft veel vaker te maken met een manier van leven. Gedrag wat onbewust aanwezig is.

Gulheid is vaak een ander woord voor angst. Als je geeft hoe kunnen mensen je dan veroordelen? Als je gul bent zit je aan de goede kant van de maatschappij. Wat een rust zou je denken!

Maar nee, gulheid heeft vaak nog meer te maken met iets willen hebben. Als ik jou iets geef dan krijg ik ook iets van jou.

Dat hoor je al als je in de omgeving van ouders bent. Bijvoorbeeld hun kind is jarig en gaat een verjaardagsfeestje geven. Zij zeggen meestal tegen hun kind, Jantje heeft je uitgenodigd voor zijn feestje dus moet je hem ook weer uitnodigen. De kinderen die zo geprogrammeerd worden, worden uiteindelijk de pleasers van de maatschappij.

Dat zijn de mensen die geen ´nee´durven zeggen. Het zijn de mensen die altijd bezig zijn om anderen iets te geven zodat ze zelf iets krijgen. Ze kunnen niet stoppen met geven. Ze gaan maar door met gedrag wat uiteindelijk niet wenselijk is en waar niemand op zit te wachten. Als je alleen maar krijgt hoe kan je dan verantwoording nemen voor je leven?

Helaas voelen ze niet aan dat gul zijn niet wenselijk is. Gulle mensen blijven bezig vanuit angst de ander te geven, te geven en te geven........... 

 

Gelukkig bestaat er ook een groepje mensen die gul zijn vanuit hun hart en niets terug verwachten. Zijn dat de mensen die vanuit overvloed leven of zijn dat de mensen die bewust zijn van hun gedrag? Zij die vanuit gulzigheid leven?

 

 

 

 

Tom, Bob, Vince en Petrus

 

Ruim 40 jaar geleden werd ik geboren als meisje. Ik heb er altijd van genoten dat ik een meisje was en later een vrouw. Het was fijn om dochter, zus, vrouw, geliefde en moeder te zijn. Nooit heb ik er maar een moment aan getwijfeld om me om te laten operen om een man te worden. Nooit heb ik me kunnen verplaatsen in de gevoelens van de mensen die dit wel wilde.

Een paar jaar geleden leerde ik bewust omgaan met mijn energie. Met mijn vrouwelijke energie maar ook met mijn mannelijke energie. Dit was een hele openbaring voor me.

Toen ik me bewust werd van mijn vrouwelijke en mijn mannelijke energie kon ik hier mee gaan spelen. In elke situatie is weer een andere energie vereist.

Als ik in een groepje mannen mijn vrouwelijke energie ten toon spreid wordt ik of niet gezien of gezien als seksobject. Als seksobject wordt je ook niet echt gezien, je wordt dan vaak niet serieus genomen. Maar ik kan in dat groepje ook mijn mannelijke energie uitstralen. Niet door te gaan schreeuwen of haantjes gedrag te vertonen maar door daadkrachtige energie uit te stralen.

Dan wordt je zeker gezien.

Maar pas geleden deed ik een nieuwe ontdekking. De mannelijke energie is een archetype van de animus. De man heeft een anima. Zijn vrouwelijke vorm.

Vrouwen hebben meerdere beelden van de animus.

Ik had al een tijdje door dat ik in verschillende situaties me anders kon gedragen. Sommige mensen zeiden wel eens tegen me dat ik veel mannelijke energie had of dat ik soms wel een tikkeltje dominant was. Ik zag dat ook wel maar gaf mijn persoonlijke leefomstandigheid daarvan de schuld.

Voor mijn geboorte of vlak erna hebben verschillende archetypen mijn leven betreden. Deze zijn altijd latent aanwezig en treden per situatie op de voorgrond.

Ik ben pas geleden met ze in gesprek gegaan zodat ik weet wie mij soms bezoekt. Vaak is een archetype aanwezig als stemmetje in je hoofd en die zegt dan dat je iets wel of niet moet doen.

Jung schrijft een typerende zin in zijn boek ´Animus en Anima´,

 

´Het goede, dat ik wil, dat doe ik niet, maar het kwade,

                                     dat ik niet wil, dat doe ik´.

 

Over dit stemmetje heb ik het. Het stemmetje dat je rationeel niet zou laten doen, wat je toch doet.

 

Mijn archetypen zijn Tom, Bob, Vince en Petrus.

Tom is de man van de daad. Hij gaat recht op het doel af. Hij is daadkrachtig en weet wat hij wil. Als Tom iets wil zal hij het krijgen ook. Tom is geen twijfelaar.

Afgelopen jaren heb ik veel aan Tom gehad. Hij heeft me fantastisch geholpen bij mijn taak als ZZPer.

Bob is de rauwdouwer van het stel. Hij is nergens bang voor, hij is een sterke man. Hij kan domineren en laat mij soms dingen doen die ik nooit in mijn vrouwelijke verstand kan bedenken.

Als mensen mij uitdagen komt Bob automatisch naar boven. Als Bob teveel de boventoon gaat voeren kan het verkeerd aflopen. Maar gelukkig is mijn vrouwZijn nu sterk genoeg om hem te weerstaan.

 

Vince is de man van de zin en de onzin in het leven. Voor hem blijft het leven een speeltuin. Hij maakt zich nooit grote zorgen. Eeuwig zal hij jong van geest blijven en wil alles in het leven uit proberen. Hij geloofd als je iets uitgeprobeerd hebt je het vanzelf zat wordt en je kan ontspannen. Het leven moet gewoon geleefd worden. Hij is de naïeveling, hij geloofd niet dat er maar iemand is die hem ooit kwaad zou doen.

Petrus is de man van het woord. Hij daagt mij als vrouw geestelijk uit. Maakt me bewust van sommige dingen en gaat in discussie met me.

Hij is de man van het intellect. Heeft een brede kennis, slaat niet door hierin maar houdt me soms wel alert.

 

Nu ik kennis heb gemaakt met mijn animus ben ik nog blijer met mijn vrouwZijn. Dit zijn zulke krachtige mannen en ik vind het als vrouw heerlijk om te sparren met ze. Nu zijn we in balans maar er is ook een tijd geweest dat een archetype de boventoon voerde en dat mijn vrouwZijn weg gedrukt werd.

 

 

Intimiteit versus seks

Vrouwen wensen intimiteit.

Alleen al met deze zin gaat het mis.

Vele mensen denken dat intimiteit seks is maar niets is minder waar. Een groot deel van de mensen heeft seks maar geen intimiteit, maar er zijn ook mensen die wel intimiteit delen maar geen seks hebben.

Er zitten zoveel veronderstellingen over hoe vrouwen zouden denken.

Als ik schrijf dat ik op zoek ben naar intimiteit dan denkt het gros dat ik op zoek ben naar seks. 

V. zei van de week dat ik  het woordje ´intimiteit´ gebruik omdat ik waarschijnlijk het woord ´seks´niet durf te gebruiken(?)

Al jaren lang zijn wij vrouwen op zoek naar intimiteit en daar gaat iets gruwelijks mis mee. Ten eerste werden vrouwen niet serieus genomen. Hoe zouden vrouwen nu iets te wensen hebben? Dit was de gedachte van mannen en vrouwen tot een paar decennia terug.

En als vrouwen tegenwoordig iets wensen en ze worden enigszins serieus genomen, dan gaat er nog steeds iets mis. Kijk maar naar bovenstaand voorbeeld. Ik zeg iets over intimiteit en dit wordt gelijk vertaald in seks.

Intimiteit is een vorm van overgave naar de ander toe. Je verbindt je met de ander op hartsniveau. Je durft je kwetsbaar op te stellen.

Voor mij is overgave eerbied hebben voor de ander. Maar dit gaat niet alleen over personen. Ik kan me ook overgeven aan de krachten van de natuur.

De zee die woest en ruig is en waar nooit iemand controle over zal hebben.

Bij de zee, die woest of juist rustig is, voel ik me nederig. Hoe hij ook is, ik heb altijd het gevoel dat hij me uitdaagt.

Ik zal het niet in mijn hoofd halen om de krachten van de zee te trotseren.

En deze overgave kan ik ook naar personen hebben waarmee ik intimiteit deel. Intimiteit is iets geven van mezelf maar ook iets ontvangen. Niet omdat het moet maar omdat het zo gaat. Een verbinding vanuit de diepte van mijn ziel.

Intimiteit is nederig zijn naar de ander. Verdwijnen in oneindigheid met de ander.

Intimiteit is bewust aanwezig zijn. Bewust aanwezig zijn bij een ander persoon maar ook bijvoorbeeld bij de zee of een aardbei.

Je voelt de ander, je ziet de ander, je ruikt de ander en je proeft de ander. Intimiteit kent geen grenzen. Je bent samen één. Eén met de zee, met een aardbei of een ander persoon.

Seks kan voortvloeien uit intimiteit maar het kan ook op zichzelf staan. Intimiteit en seks is in ieder geval niet hetzelfde. Terwijl het wel samen kan gaan.

De armoede van seks.

Pas geleden zat ik te kijken naar een programma over fetisjen.

De dame met wie het interview werd gehouden deed haar werkzaamheden als

fetisj onderwerp. Zij was zwaargewicht bodybuildster en ging bijvoorbeeld met haar cliënten armpje drukken. Er zijn mensen die veel houden van sterke vrouwen.

De meneer die het interview deed vroeg aan haar of ze ook met haar cliënten seks had.

De dame zei van niet. De meneer vroeg het nogmaals. Hij geloofde haar dus niet.

Een zielige vertoning op de televisie.

Zouden mensen nu echt niet zien wat ze aan het doen zijn als het over seksualiteit of andere geneugten gaat?

Als ik bij de bakker sta dan ga ik hem toch ook niet vragen of hij seks heeft met zijn cliënten. Gewoon omdat ze zijn brood zo lekker vinden.

En als hij dan zegt dat hij geen seks heeft met ze, dan geloof ik hem toch. Ik geloof toch ook dat hij gist door zijn brood doet.

Deze vertoning zegt natuurlijk alles over de interviewer en niets over de dame. De interviewer heeft een probleem met zijn eigen seksualiteit. Hij durft niet voor zijn eigen seksualiteit te staan. Erg jammer is dat wij, mensen niet worden opgevoed met vrijheid in seksualiteit. 

We denken dat we vrij zijn maar niets is minder waar. We hebben nog steeds last van alle normen en waarden die ons al eeuwen verteld zijn. Vorige eeuw hebben we een periode meegemaakt van vrije seksualiteit maar dit heeft niet de vrijheid gebracht die we nodig hebben.

Als we echt vrij willen zijn in onze seksualiteit zullen we hier bewust achter moeten gaan staan en hiermee aan de slag moeten gaan.

Maar hoe wordt je vrij in je seksualiteit?

                   

Dit kan alleen als we mensen opzoeken die vrij zijn in hun eigen seksualiteit. Naar hun kijken en luisteren. En daarna ook zelf op onderzoek gaan.

En helaas zijn er maar weinig mensen seksueel vrij. Het zijn niet de mensen die seksuologie hebben gestudeerd, het zijn niet de mensen die psychologie hebben gestudeerd. Het zijn die mensen die hun seksualiteit fysiek hebben onderzocht. Seksualiteit is geen wetenschappelijk onderdeel van het leven. Natuurlijk kan je sommige dingen wetenschappelijk bepalen. Maar schaamte en kwetsbaarheid in je seksualiteit is een proces wat je alleen bewust kan tackelen in het leven.

En zolang we dat massaal nog niet hebben gedaan, blijft de armoede wat betreft seks bestaan en kunnen we niet normaal over dit onderwerp praten.

Uiteindelijk zetten we onszelf voor paal,

net als de meneer van het interview.

De machtstrijd tussen een puber en een leerkracht.

Als ik naar mijn zoon kijk zie ik al een paar jaar gedoe over zijn school bezoek.

Dit is al begonnen op de lagere school. Volgens zijn visie is school een gevangenschap, hij moet zijn tijd verdoen aan dingen leren waar hij de rest van zijn leven niets meer meedoet. Hij moet dingen leren die je gewoon op internet kan vinden. Hij vindt het merendeels tijdverspilling. Waarom moest hij leren waar de hoofdstad van de Oekraïne ligt. Als hij daarheen wilt zoekt hij het wel op op google maps.

Op de lagere school baalde hij gewoon van school en dat gevoel was latent aanwezig. Hij deed aardig mee en durfde nog niet voor zichzelf op te komen.

Maar nu zit hij sinds twee jaar op de Middelbare school en nu is het gevecht in volle gang.

Vanmorgen vertelde hij me dat ze vorig jaar een wedstrijd hadden wie de meeste gele kaarten had gekregen in het jaar. Een gele kaart krijg je als je niet luistert, niet je huiswerk hebt gedaan, een grote mond hebt en zulk soort dingen.

Maar dit jaar hebben ze iets anders bedacht. De gele kaarten waren niet meer leuk, want die krijg je volgens zoonlief gewoon al als ze je zien.

Schijnbaar hebben ze het totaal verpest bij de leerkrachten.

De sfeer tussen leerkrachten en leerlingen is er niet op verbeterd. Dit jaar hebben ze iets nieuws bedacht.

De uitdaging is nu om zo brutaal te zijn of de leerkracht te negeren zodat diegene zijn geduld verliest en gaat schreeuwen.

                         

Als ik kijk naar de visie van mijn zoon over school dan zie ik precies mezelf. Ik verveelde me dood op school. Ik wil met hele andere dingen bezig zijn dan vervoegingen in het Duits in mijn hoofd stampen. Ik wilde me bezig houden met de vraag waarom we dingen doen zoals we doen en of het wel enige logica heeft.

Voor mijn gevoel is de wereld niet zoals hij zou moeten zijn. Er zijn regels gemaakt en niemand schijnt te weten waarom ze er zijn. Als antwoord krijg je dan meestal, ´Nou gewoon omdat het zo hoort´.

Voor mij is niets gewoon, alleen als je iets vanuit je hart doet. En daar hebben leerkrachten geen kaas van gegeten.

 Waar zijn we als samenleving mee bezig zijn, zou je je afvragen.

Niet alleen de leerlingen maar ook de leerkrachten. Het is een pure machtsstrijd die bezig is op scholen.

Waarom zou het leerlingenwezen ook niet met de tijd meegaan?

Er zijn kinderen die het fijn vinden om te leren, die het prettig vinden om met hun hoofd bezig te zijn.  Maar er zijn ook leerlingen die totaal niet gemotiveerd zijn om mee te doen aan dit systeem, die de nutteloosheid van dit systeem zien.

Ook op scholen wordt het tijd

 voor zorg op maat.

Over dit lijden heeft Boeddha het. We kunnen niet meer verwachten dat iedereen nog mee gaat in een vastgestelde maatschappij. Het kan niet meer met alle nieuwentijdskinderen die op zijn gestaan. De nieuwentijdskinderen zijn de kinderen die niet mee willen doen aan de traditionele maatschappij. Ze willen zorg op maat.

We kunnen boos zijn op de kinderen die zo´n zooitje van de maatschappij maken. Leerkrachten uitdagen, niet zomaar respect tonen. Er zijn al jarenlang leerkrachten die overspannen weglopen op scholen. Er is een grote leegloop op scholen.

Helaas kan ik geen mededogen hebben voor de leerkrachten. Ze houden dit systeem zelf in stand. Mijn zoon zou zeggen; ´ze vragen er zelf om!´.

Natuurlijk is het geen bewuste keuze om te vragen om brutale en respectloze kinderen. Het is een hele onbewuste keuze. Zolang leerkrachten, de leerplicht en uiteindelijk de overheid onbewust blijven zijn we verdoemt om te blijven lijden.