zaterdag 9 mei 2015

Tom, Bob, Vince en Petrus


 
Ruim 40 jaar geleden werd ik geboren als meisje. Ik heb er altijd van genoten dat ik een meisje was en later een vrouw. Het was fijn om dochter, zus, vrouw, geliefde en moeder te zijn. Nooit heb ik er maar een moment aan getwijfeld om me om te laten operen om een man te worden. Nooit heb ik me kunnen verplaatsen in de gevoelens van de mensen die dit wel wilde.

Een paar jaar geleden leerde ik bewust omgaan met mijn energie. Met mijn vrouwelijke energie maar ook met mijn mannelijke energie. Dit was een hele openbaring voor me.

Toen ik me bewust werd van mijn vrouwelijke en mijn mannelijke energie kon ik hier mee gaan spelen. In elke situatie is weer een andere energie vereist.

Als ik in een groepje mannen mijn vrouwelijke energie ten toon spreid wordt ik of niet gezien of gezien als seksobject. Als seksobject wordt je ook niet echt gezien, je wordt dan vaak niet serieus genomen. Maar ik kan in dat groepje ook mijn mannelijke energie uitstralen. Niet door te gaan schreeuwen of haantjes gedrag te vertonen maar door daadkrachtige energie uit te stralen.
Dan wordt je zeker gezien.

Maar pas geleden deed ik een nieuwe ontdekking. De mannelijke energie is een archetype van de animus. De man heeft een anima. Zijn vrouwelijke vorm.

Vrouwen hebben meerdere beelden van de animus.

Ik had al een tijdje door dat ik in verschillende situaties me anders kon gedragen. Sommige mensen zeiden wel eens tegen me dat ik veel mannelijke energie had of dat ik soms wel een tikkeltje dominant was. Ik zag dat ook wel maar gaf mijn persoonlijke leefomstandigheid daarvan de schuld.


Voor mijn geboorte of vlak erna hebben verschillende archetypen mijn leven betreden. Deze zijn altijd latent aanwezig en treden per situatie op de voorgrond.
Ik ben pas geleden met ze in gesprek gegaan zodat ik weet wie mij soms bezoekt. Vaak is een archetype aanwezig als stemmetje in je hoofd en die zegt dan dat je iets wel of niet moet doen.



Jung schrijft een typerende zin in zijn boek ´Animus en Anima´,

 

´Het goede, dat ik wil, dat doe ik niet, maar het kwade,
                                     dat ik niet wil, dat doe ik´.

 

Over dit stemmetje heb ik het. Het stemmetje dat je rationeel niet zou laten doen, wat je toch doet.

 

Mijn archetypen zijn Tom, Bob, Vince en Petrus.

Tom is de man van de daad. Hij gaat recht op het doel af. Hij is daadkrachtig en weet wat hij wil. Als Tom iets wil zal hij het krijgen ook. Tom is geen twijfelaar.
Afgelopen jaren heb ik veel aan Tom gehad. Hij heeft me fantastisch geholpen bij mijn taak als ZZPer.

Bob is de rauwdouwer van het stel. Hij is nergens bang voor, hij is een sterke man. Hij kan domineren en laat mij soms dingen doen die ik nooit in mijn vrouwelijke verstand kan bedenken.
Als mensen mij uitdagen komt Bob automatisch naar boven. Als Bob teveel de boventoon gaat voeren kan het verkeerd aflopen. Maar gelukkig is mijn vrouwZijn nu sterk genoeg om hem te weerstaan.

 
Vince is de man van de zin en de onzin in het leven. Voor hem blijft het leven een speeltuin. Hij maakt zich nooit grote zorgen. Eeuwig zal hij jong van geest blijven en wil alles in het leven uit proberen. Hij geloofd als je iets uitgeprobeerd hebt je het vanzelf zat wordt en je kan ontspannen. Het leven moet gewoon geleefd worden. Hij is de naïeveling, hij geloofd niet dat er maar iemand is die hem ooit kwaad zou doen.


Petrus is de man van het woord. Hij daagt mij als vrouw geestelijk uit. Maakt me bewust van sommige dingen en gaat in discussie met me.
Hij is de man van het intellect. Heeft een brede kennis, slaat niet door hierin maar houdt me soms wel alert.

 


Nu ik kennis heb gemaakt met mijn animus ben ik nog blijer met mijn vrouwZijn. Dit zijn zulke krachtige mannen en ik vind het als vrouw heerlijk om te sparren met ze. Nu zijn we in balans maar er is ook een tijd geweest dat een archetype de boventoon voerde en dat mijn vrouwZijn weg gedrukt werd.

 

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten